Pazartesi, Kasım 11, 2019

Doçentlik Anahtar Kelimeleri Üzerine Aklımda Kalanlar

Merhaba:

2015 Ekim Dönemi Doçentlik Yayın Aşaması Başvurularına ait “ANAHTAR KELİMELER VE KODLARI TABLOSU”nun 2019 yılı Ekim ayı için yenilenmiş tablosu beni bu yazıyı yazmaya zorlayınca ortaya bana göre ilginç şeyler çıktı. Merak edenler için adres:


Tabloya “Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi” bilim alanı için baktığımda;

BİLİM ALANLARI VE ANAHTAR KELİMELER
( 2019 Ekim Dönemi Başvurularına ait Bilim Alanları ve Anahtar Kelimeler)

Kod
Temel Alan
Bilim Alanı
Anahtar Kelime
11301
Eğitim Bilimleri
Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi
Açık ve Uzaktan Öğrenme
11302
Eğitim Bilimleri
Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi
Bilişim Teknolojileri Eğitimi
11303
Eğitim Bilimleri
Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi
Eğitim Teknolojileri
11304
Eğitim Bilimleri
Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi
Materyal Geliştirme
11305
Eğitim Bilimleri
Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi
Öğretim Tasarımı
11306
Eğitim Bilimleri
Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi
Uzaktan Eğitim Tasarımı ve Yönetimi

Bu bilim alanı için belirlenen “Anahtar Kelimeler” içinde bir tane bile “Bilgisayar” kelimesini görmeyince bir araştırayım bakalım ne çıkacak diye yola koyuldum.
Dokümanda anahtar kelime olarak “Bilgisayar” araştırıldığında 51 sonuç bulunuyor, bunların 6 tanesi  “Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi” bilim alanından gelirken 32 tanesi “Bilgisayar Bilimleri ve Mühendisliği” bilim alanından geliyor.

    

Bilgisayar Bilimleri ve Mühendisliği” bilim alanında içinde bilgisayar sözcüğü geçen 6 tane anahtar kelime bulunurken (“Bilgisayar Sistem Yapısı ve Donanımı, Bilgisayar Sistem Yazılımı, Bilgisayar ve İletişim Ağları, Bilgisayar Yazılımı, İnsan-Bilgisayar Etkileşimi, Kuantum Bilgisayarları”) her nedense “Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi” bilim alanındaki anahtar kelimeler arasında sihirli kelime “Bilgisayar” yer almıyor. Buna karşın “Bilişim Teknolojileri Eğitimi” anahtar kelimesi “Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi” bilim alanında yer alırken ilgili tabloda “Bilişim Teknolojileri” araştırıldığında sadece bir sonuç bulanabiliyor, kısacası bilim alanı ya da anahtar kelime olarak sayıyla “1” sonuçla karşılaşılıyor.


Bilgisayar alanıyla ilgili anahtar kelimelere şöyle bir bakınca aşağıdaki tabloda yer alan bazı anahtar kelimelerin 21. yüzyılda yeni nesillerden beklenen becerilerin edinilmesi ve üretici ülkeler arasında yer alabilmemiz çok yol gösterici olduğunu düşünüyorum.
    
Programlama Dilleri
Robotik
Sanal Gerçeklik
Veri Tabanları
Yapay Öğrenme
Yapay Zeka
Bilgisayar Sistem Yazılımı
Bilgisayar ve İletişim Ağları
Bilgisayar Yazılımı
Bulut Bilişim
Canlandırma/Animasyon
İnsan‐Bilgisayar Etkileşimi

Tam bu noktada,  “Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi” bölümlerinde tam zamanlı  görev yapacak öğretim üyesi arkadaşların belirli bir oranının yukarıda anahtar kelimeleri sıralanan kavramların öğrenilmesine yardımcı olabilecek bilgi, beceri ve tutumlara sahip olması yeni nesil öğretmenlerimizin yetiştirilmesinde kilit role sahip olacaktır.

“Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi” bölümlerinin anahtar kelimeleri “Açık ve Uzaktan Öğrenme, Bilişim Teknolojileri Eğitimi, Eğitim Teknolojileri, Materyal Geliştirme, Öğretim Tasarımı, Uzaktan Eğitim Tasarımı ve Yönetimi”ne sınırlandırılacak olursa bu öğretim üyesi gurubun yetiştireceği öğretmenler ancak yeni çağı “uzaktan” fakat açık bir şekilde takip etmekten öteye geçemeyecektir. 

Bu anahtar kelimelerle sınırlandırılmış bilim alanından mezun olacak öğretmenlerin çağın öğrencilerinin ihtiyaçlarını karşılayamayacağını anlayabilmek için okuma-yazma bilmenin yeterli olacağını düşünüyorum ve bu kelimeleri belirleyen arkadaşların ufukları önünde ne yapacağımı bilemiyorum.

Yeni nesil eğer Öğretmenlerin eseri olacaksa, onları bu bilgi, beceri ve tutumlara sahip Öğretmenler olarak yetiştirmekte birilerinin görevi olmalı diye düşünüyor aklımda kalan bir süslü sözle bitirmek istiyorum;

“İlgililer bilgisiz, bilgililer yetkisiz”

Saygılarımla,

11/11/2019

Çarşamba, Haziran 19, 2019

ilkogretim ve ortaogretimin yeniden yapilandirilmasi

Aşağıdaki yazı dekan olarak görev yaptığım dönemde ODTÜ - Eğitim Fakültesi olarak oluşturduğumuz ve kamuoyuyla 16 Mart 2012 tarihinde paylaştığımız görüşleri içermektedir.

“İLKÖĞRETİM VE ORTAÖĞRETİMİN YENİDEN YAPILANDIRILMASI” ODTÜ EĞİTİM FAKÜLTESİ GÖRÜŞÜ

20 Şubat 2012’de TBMM Başkanlığı’na sunulan ve 23 Şubat 2012’de Milli Eğitim, Kültür, Gençlik ve Spor Komisyonu’nda görüşülmeye başlanan “İlköğretim ve Eğitim Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi” üzerinde toplumun çeşitli kesimlerinden yoğun görüş ve öneriler gelmiş ve önce teklifin sevk edildiği alt komisyonda, daha sonra da genel komisyon toplantılarında teklif çeşitli değişikliklere uğramıştır.  Bu süreçte mesleki eğitime yönlendirme, zorunlu eğitime başlangıç yaşı, ilköğretimin ikinci yarısında ayrıştırılmış programlar ve eğitim süreçleri üzerinde yoğun tartışmalar olmuş ve teklif bu konularda yeniden biçimlendirilmiştir.  Eğitim Fakültesi olarak teklifin ilk kapsamı ve daha sonra değişen kapsamı üzerinde bilimsel ilkeler ışığında değerlendirmeler yaptık; kamuoyuna ve ilgili makamlara duyurduk.  Kanun teklifinin bütünü ve çeşitli maddeleri üzerinde yaptığımız değerlendirmeye ek olarak, ilköğretimin ve ortaöğretimin yeniden yapılandırılması ve eğitim niteliğinin arttırılması konusunda bir öneri ortaya koymanın önemli olduğu ortaya çıkmaktadır.  Aşağıda bu önerinin ana hatları gerekçeleriyle birlikte sunulmaktadır.
1.                       “5 yaş grubu için okul öncesi eğitim zorunlu eğitim kapsamına alınmalıdır.” Okul öncesi eğitim, ülkemizdeki sosyoekonomik eşitsizlik ve farklılıkların azaltılması, özellikle düşük sosyoekonomik çevrelerden gelen çocukların okulda daha fazla kalmasının sağlanması ve okuldaki başarısının arttırılması, yükseköğretime devam etmesi ve iş yaşamlarında daha etkili ve verimli olmaları için gereklidir.  Beyin araştırmaları, okul öncesi eğitimin çocukların beyin kapasitelerini geliştirdiğini, çocukların duygusal, zihinsel, motor ve dil gelişimlerine önemli katkı sağladığını, çocukların ilköğretime daha kolay uyum sağlayarak ileriki eğitim aşamalarında daha başarılı olmalarına yardımcı olduğunu göstermektedir.  Her çocuğun okul öncesi eğitime devam etmesi, çağdaş toplumlarda bir insan hakkı olarak görülmektedir ve bu karar aileye bırakılmayacak kadar önemlidir.  Beş yaşını (60 ay) bitiren her çocuk okul öncesi eğitimden yararlanmalı ve bu eğitimin maliyeti sosyal devlet ilkesi gereği devlet tarafından karşılanmalıdır.  Okul öncesi eğitimin fayda-maliyet analizleri bu yatırımın karşılığının ekonomik açıdan kat kat alındığını göstermektedir. Bu nedenle 5 yaşından küçük çocukların da kademeli olarak okul öncesi eğitimden yararlanmalarını sağlamaya yönelik stratejilerin de geliştirilmesi gerekmektedir.  
2.                       “İlköğretime başlama yaşı 6 yaş (72 ay) olmalıdır.” Kanun teklifinde ilköğretime başlama yaşının 5 olması öngörülmüş ancak daha sonra bundan vazgeçildiği belirtilmiştir.  Her ne kadar artık kanun teklifinde yer almasa da ilköğretime başlama yaşının neden en az 6 yaş (72 ay) olması gerektiği konusunda bilimsel verilere dayalı açıklamalar yapmakta yarar vardır.  Çocukta hafızayı öğrenme amacıyla etkili kullanma, mantıklı düşünme, yorum, bir işi başından sonuna gerçekleştirebilme yetileri altı yıldan sonra gerçekleşir.   Altı yaş öncesi çocuğun beynindeki bilişsel yapılar okul temelli akademik öğrenme için henüz gelişmiş değildir.  Altı yaş öncesi dönemde dikkat süresi kısa olduğu için okullardaki 40 dakikalık derslerde bu çocukların oturmaları ve dikkatlerini derse vermeleri mümkün değildir.  Bu nedenle çocukların dikkat dağınıklığı, disiplinsizlik, dinleme bozukluğu gibi etiketlendirmelere maruz kalmaları ve bu durumun sonraki eğitim yaşantılarını derinden etkilemesi olasıdır.  İlköğretime başlama yaşının belirlenmesi konusunda çocuğun zihinsel gelişimi yanında fiziksel, sosyal ve psikolojik gelişimini de dikkate almak gerekir.  Zihinsel olarak gelişmiş olmanın yanında sosyal yönden kendini ifade edebilmesi, diğer çocuklarla üretken ve sağlıklı ilişkiler kurabilmesi, gerektiğinde bir takımın parçası olabilmesi, gerektiğinde liderlik yapabilmesi ve haklarını koruyabilmesi gerekir.  6 yaş öncesi çocukların okumayı öğrenmeleri, bu çocukların ilköğretime başlamak için yeterli zihinsel, fiziksel, sosyal ve psikolojik olgunluğa ulaştığı anlamına gelmez.  Literatür erken yaşta ilköğretime başlayan çocukların ilk yıllarda olmasa bile 4. ve 5. sınıftan itibaren akademik gelişme açısında sorunlar yaşadığını ortaya koymaktadır.  Dünyadaki ülkelerin büyük çoğunluğunda çocuklar ilköğretime 6 yaşında başlamaktadır.  İskandinav ülkelerinde çocuklar 7 yaşında (84 ay) ilköğretime başlarlar ve eğitimde aldıkları başarılı sonuçlar ortadadır.  Az sayıda ülkede ilköğretime başlangıç yaşı 5’tir.  Bu ülkelerden İngiltere’de ilköğretime başlama yaşının 6’ya çıkarılması yönünde ciddi öneriler vardır ve bunlar meclis gündeminde de tartışılmaktadır.  Erken yaşta ilköğretime başlayan çocukların okula uyum ve sağlıklı sosyal ve psikolojik gelişim açısından sorunlar yaşamaktadırlar.  Sonuç olarak, ülkemizde ilköğretime başlama yaşı 6 (72 ay) olarak yıllardır uygulanmaktadır ve bununla ilgili bir sorun yaşandığı konusunda bilimsel veriler yoktur.  Bu nedenle okula başlama yaşının 6 olarak devam etmesi önerilmektedir.
3.                       “İlköğretimin ilk kademesi en az 5 yıl olarak düzenlenmelidir.” Kanun teklifinde 8 yıllık kesintisiz zorunlu eğitim 4 yıllık iki kademeye ayrılmaktadır.  İlk kademenin neden 4 yıl olduğuna ilişkin teklifte bir gerekçe yer almamaktadır.  Bu sürenin 4 yılla sınırlandırılmasının bilimsel bir temeli olmadığı gibi, gelişmiş ülkelerde de görülen yaygın bir uygulama değildir.  Birçok ülkede ilköğretimin kademelendirilmesinde 5+3, 6+2, 6+3 modelleri kullanılmaktadır.  Bu tür bir kademelendirme gelişimle ilgili bilimsel ilkelere de aykırıdır.  Gelişimle ilgili bilimsel veriler çocukların somut işlem dönemini 6-11 yaş olarak ortaya koymaktadır.  12 yaştan itibaren çocuklar soyut işlem dönemine geçtikleri için öğrendikleri kavramların ve becerilerin düzeyinde bir farklılık olması doğaldır.  4+4 modelinin ilk kademesi çocukların somut işlem döneminin ortasına denk gelmektedir.  Bu modele bir de zorunlu eğitime başlama yaşının 5’e alınması teklifi eklendiği zaman çocukların gelişimsel olarak bir dönemi tamamlayamadan ilk kademeden mezun olmaları (9 ya da 10 yaşında) ve daha soyut ve üst düzey eğitim vermeyi amaçlayan ikinci kademeye gitmeleri anlamına gelecektir.  Bu nedenle 8 yıllık zorunlu eğitimin uygulamada karşılaşılan sorunlar nedeniyle iki ayrı kademeye ayrılması gerekirse, ilk kademenin en az beş yıl sürmesi, gerek gelişimle ilgili bilimsel ilkelere gerekse gelişmiş ülkelerdeki kademelendirmeye uygun olacaktır.  
4.                       “İlköğretimin 9 ve ortaöğretimin 3 yıl olarak düzenlenmesi seçeneği tartışılmalı ve değerlendirilmelidir.” Ortaöğretimin 4 yıla çıkarılması ile ilk yıl (9. sınıf) ortak bir program çerçevesinde tüm öğrenciler için standart hale getirilmiştir.  Bu ilk yılın programı ortak olduğundan ilköğretim kapsamına alınması ve böylece ortaöğretimin ilk yılından itibaren farklı programlara ya da okullara ayrışmanın gerçekleşmesi sağlanabilir.  Bu durumda ilköğretimin 9. yılı aynı zamanda bir yönlendirme yılı olacaktır.  Ortaöğretim ise üst düzey akademik eğitim sağlayan 3 yıllık kurumlar haline gelecektir.  
5.                       “İlköğretim düzeyinde eğitim programları dil, matematik, fen ve sosyal bilimler, sanat, spor gibi alanlara dayalı olarak tanımlanan ve eğitilmiş bireyden beklenen temel yeterlikler çerçevesinde düzenlenmeli ve çocukları bu yeterliklere uygun olmayan programlara ayrıştırmadan kaçınılmalıdır.”  Her çocuğun kendi potansiyelini, becerilerini ve özgüvenini geliştirmek, toplumun üretken bir bireyi olmak ve aynı zamanda bağımsız düşünebilen, sorgulayabilen ve sorun çözebilen bir birey olabilmek için bilimsel bilgiler ve ilkeler doğrultusunda düzenlenmiş derslerden ve etkinliklerden oluşan bir temel eğitim ihtiyacı ve hakkı vardır.  Kanun teklifinin ilk taslağında ilköğretimin ikinci kademesinde farklı programlar ve eğitim alternatifleri öngörülmüş ve bu şekilde çocukların açık öğretim, mesleki eğitim, evde eğitim gibi alternatiflere olanak sağlanması amaçlanmıştır.  Taslağın daha sonraki metinlerinde ikinci kademe düzeyinde ayrıştırmadan vazgeçilmiş ve öğrencilerin farklı ihtiyaçlarının, özelliklerinin ve tercihlerinin seçmeli dersler ve programlar yoluyla karşılanması öngörülmüştür.  Programlarda seçmeli dersler yoluyla esneklik olması ve öğrencilerin ihtiyaçlarına ve özelliklerine göre farklı ilgi alanlarında seçmeli dersler alması doğaldır ve günümüzdeki uygulamada bu tür seçmeli derslere yer verilmektedir.  Ancak ikinci kademede öğrenci ilgilerine ve özelliklerine cevap veren seçmeli derslerin ötesinde kapsamlı alternatif programlara yer verilmesi durumunda bu zorunlu temel eğitim ilkesine aykırı bir durum ortaya koyacaktır.  Bu nedenle kanun teklifinde yer alan “seçmeli dersler” kavramının ne anlama geldiği açık hale getirilmeli ve çocukların alacağı seçmeli derslerin sayısına bir sınırlama getirilmelidir.  Bu konuda bizim önerimiz her dönem 2 seçmeli dersi geçmeyecek biçimde bir düzenlemenin yapılması ve bu şekilde temel ve sürekli zorunlu eğitim ilkesinin seçmeli dersler yoluyla ihlal edilmemesidir.  
6.                       “Mesleki eğitim ilköğretimin ikinci yarısından sonraya veya ortaöğretim sonrasına ötelenmelidir.”  En iyi mesleki eğitim kapsamlı ve nitelikli bir genel eğitimin üzerine verilen mesleki eğitimdir.  Artık günümüzün meslekleri sabit becerilerden çok değişen teknolojiye ve koşullara uyum sağlayabilen ve kendini sürekli geliştirebilen bireylere ihtiyaç duymaktadır.  Bu nedenle geleneksel olarak ortaöğretim düzeyinde 3 ya da 4 yıl olarak verilen mesleki eğitimin geçerliliği azalmıştır.  Nitekim bu okulların mezunlarının kendi meslek alanlarındaki istihdamı düşük (%7) düzeydedir.  Bu nedenle mesleki eğitimin, kanun teklifinin ilk taslağında olduğu gibi daha erken yaşlara (ilköğretimin ikinci kademesi gibi) alınması mesleki eğitimdeki gelişmelere de ters bir durumdur.  Artık eğitim dünyasında hemen hemen herkes 10-11 yaşlarında bir çocuğu mesleki eğitim ya da genel eğitim dışı bir kanala yönlendirmenin en temel insan hakkına aykırı olduğu konusunda birleşmektedir.  Mesleki eğitim açısından ön planda gelen Almanya ve Avusturya’da bile erken yaşta ayrıştırmanın sınıfsal ayrımları derinleştirdiği ortaya çıkmış ve bu ayrıştırmanın daha geç yaşlara alınması yönünde ciddi çalışmalar başlatılmıştır.  Sonuç olarak tüm gelişmiş ülkelerde mesleki eğitimin başlangıç yılını geciktirme doğrultusunda bir eğilim varken genel eğitimden taviz verecek biçimde çocukları erken yaşlarda mesleki eğitime yönlendirmek doğru değildir.  Bu öneri ortaöğretim düzeyinde mesleki eğitime hiç yer verilmeyeceği anlamına gelmez.  Aşağıda 8. maddede önerildiği gibi bazı mesleklere ilişkin beceriler ortaöğretim düzeyinde seçmeli programlar, dersler ve işyerinde eğitim uygulamalarıyla öğretilebilir ve ortaöğretim sonrası iş yaşamına atılmayı düşünen öğrencilere temel eğitimin ana unsurlarından yoksun kalmadan iş becerilerinin kazandırılması sağlanabilir.  Bu uygulamaların sanayi ile işbirliği içinde modüler olarak düzenlenmesi ve çağın gerektirdiği bilgi ve becerilere yer vermesi gerekir.  
7.                       “Okullar arasındaki nitelik farklılıklarının giderilmesi gerekmektedir.”  Ortaöğretim düzeyinde yer alan kurumlar arasındaki nitelik farklılıkları ortaöğretime geçiş konusunda yaşadığımız sorunların temelini oluşturmaktadır.  Aynı durumun iki kademeye ayrılması durumunda ilköğretimin ikinci kademesinde de ortaya çıkması olasılığı büyüktür.  Bu durumda birinci kademeden mezun olan öğrenciler daha nitelikli ikinci kademe okullarına gitmek için bir yarışma içine girecekler ve ortaya çıkan yüksek talep SBS gibi sıralama sınavlarının uygulanmaya başlamasına neden olacaktır.  Bu tür sınavların öğrencileri dershane yönlendirdiği ve sınav odaklı eğitimi ön plana çıkardığı bilinmektedir.  Böyle bir durumun ilköğretimin birinci kademesini de sınav odaklı hale getirmesi ve öğrencileri küçük yaşlarda dershanelere yönlendirmesi mümkündür.  Bu nedenle ilköğretimi iki kademeye ayırmanın önündeki en büyük risklerden biri okullar arasındaki potansiyel nitelik farklılıklarıdır.  Bu tür bir sorunun yaşanmaması için ilköğretimi iki kademeye ayırmayı belirli bir plan çerçevesinde yapmak ve bu süreçte ikinci kademe okulları arasındaki nitelik farklılıklarını azaltmak önemli bir strateji olmalıdır.  Aynı durum ortaöğretim kurumları için de söz konusudur.  Ortaöğretim kurumları arasındaki büyük nitelik farklılıkları, daha iyi kurumlara olan talebi arttırmış ve bu kurumlara gidecek öğrencileri belirlemek için OKS, SBS türü sınavlar uygulanmaya başlanmıştır.  Bu tür bir seçme sistemi eğitimin sınav odaklı olması ve öğrencilerin yoğun biçimde dershaneye gitmeleri sonucunu doğurmuştur.  MEB SBS’den vazgeçileceğini belirtmektedir.  Bu ancak ortaöğretim kurumları arasındaki nitelik farklılıklarının giderilmesi ile mümkündür.
8.                       “Ortaöğretim düzeyindeki okullar arasındaki çeşitliliğin azaltılması gerekmektedir.”  Ortaöğretim düzeyinde 50’den fazla okul türü vardır.  Her bir alan için ayrı bir okul açmak yerine farklı ilgilerin ve tercihlerin seçmeli dersler yoluyla karşılandığı çok programlı ortaöğretim yaklaşımı benimsenerek ortaöğretim kurumları arasındaki çeşitlilik azaltılabilir.  Böylece aynı okulda okuyan öğrenciler için de farklı seçmeli derslerin ve etkinliklerin sunulduğu zengin öğretim ortamları oluşacaktır.  Bu düzeydeki çeşitliliğin mesleki eğitimi de kapsaması ve genel eğitim kapsamında seçmeli dersler yoluyla öğrencilerin belirli mesleklere ilişkin beceri kazanmalarının sağlanması gerekir.  Böylece üniversiteye devam etmeyecek olan öğrenciler ek bir mesleki eğitim kursu ile bir işe yerleşebilirler.  1980’li yıllarda uygulanan Lise Mezunlarına Meslek Edindirme (LIMME) Projesi lise mezunlarına kısa sürede meslek kazandırabileceğine ilişkin önemli bir gösterge olmuştur.  Genel eğitim üzerine bu becerileri kazanan öğrenciler çeşitli iş sektörleri tarafından meslek lisesi mezunlarına göre daha fazla tercih edilmişlerdir.  Bu tür bir program zenginliği çok amaçlı lise kavramına uygundur ve ortaöğretim kurumları arasındaki ayrışmayı da azaltacaktır.  Bu kapsamda ortaöğretim kurumları genel liseler, çok amaçlı liseler (mesleki ve teknik eğitimi kapsayan) ve fen liseleri biçiminde üç kategori altında yeniden yapılandırılabilir.  
9.                       “Yükseköğretime geçiş, ilköğretim ve ortaöğretimde niteliği arttırmaya katkıda bulunacak biçimde yeniden düzenlenmelidir.”  Kanun teklifinde yükseköğretime geçişte ortaöğretim başarı puanının doğrudan (ağırlıklandırılmış ortaöğretim başarı puanı yerine) yükseköğretime giriş sınav puanına eklenmesi önerisi yer almaktadır.  Ortaöğretim kurumları arasındaki nitelik farklılıkları azaltıldığı takdirde öğrencilerin bitirme notlarının birbiriyle karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi mümkün olacaktır.  Bu anlamda kanun teklifinde getirilmek istenen kural yerindedir ancak bu kuralın uygulamaya konması için belirli bir zaman dilimi belirlenmeli ve bu süreçte okullar arası nitelik farklılıklarının en aza düşürülmesi için gerekli önlemler alınmalıdır.  Ortaöğretim kurumları arasındaki farklılıklar giderilinceye kadar ağırlıklandırılmış başarı puanlarının kullanılması daha sağlıklı olacaktır.  Yükseköğretime girişte uygulanan testler, ortaöğretim süreçlerini ve anlamlı öğrenmeyi olumsuz etkilemektedir. Öğrenciler kendilerini teste daha iyi hazırlayacağı düşüncesiyle dershanelere yönelmekte ve okula verilen önem azalmaktadır.  Uygulanan test öğrenci seçimini güvenilir bir süreçte yapmayı başarmaktadır ancak ortaöğretim programlarının kazanımları ve eğitilmiş bireyden beklentiler dikkate alındığı zaman geçerliliği oldukça düşük bir sınavdır.  Bugün uygulandığı biçimiyle bu testlerin götürüsü getirisinden çok daha fazladır.  Bu nedenle yükseköğretime girişte uygulanan testlerde köklü değişikliklere gidilmesi kaçınılmazdır.  Bu testlerde sınırlı kazanımları ölçen çoktan seçmeli sorular yerine PISA testindeki sorulara benzer üst düzey düşünme becerilerini ölçen sorulara yer veren testler geliştirilmesi ve bunların ortaöğretim programlarının kazanımlarıyla yakından ilişkilendirilmesi gerekmektedir.  Daha geçerli testler oluşturma yanında ortaöğretim başarı puanını daha yüksek oranda dikkate almak (ortaöğretim kurumları arasındaki nitelik farklılıklarının giderilmesiyle birlikte) ve böylece okul eğitimine verilen önemi yeniden tesis etmek gerekmektedir.
10.                  “Eğitim sistemindeki değişiklikler bilimsel veriler ışığında gerçekleştirilmelidir.”  Eğitim sistemindeki yapısal değişiklikler tek başına bir anlam ifade etmemektedir.  Gerek ortaöğretime gerekse yükseköğretime giriş konusunda yapılan değişiklikler (OKS, SBS, ÖSS, LYS, vb.) teste ve ezbere dayalı eğitim sistemi sorununun çözümü konusunda hiçbir ilerleme kaydedememiştir.  Yapılan her değişiklik öncesi bu tür gerekçeler öne sürülmüş ve sistemdeki sorun kullanılarak yeni uygulamalara geçilmiştir.  Ancak yapılan bu değişiklikler de sorunun bir parçası olmaktan ve sorunu büyütmekten başka bir işe yaramamıştır.  2004 yılında başlatılan öğrenci merkezli yeni programlar ise her ne kadar arkasında yer alan kavramlar çerçevesinde olumlu ise de sistemde söz verilen köklü değişim gerçekleşmemiştir.  Tüm bu sorunların arkasında bilimsel araştırmalara dayanmayan ve eğitimcilere güvenmeyen reform çabaları yer almaktadır.  Bu tür değişimler ilgili çevrelerde bilimsel araştırma sonuçlarına göre ayrıntılı bir biçimde çalışılmalı, tartışılmalı ve ortaya konan önerilerin olgunlaşmasına zaman verilmelidir.  Eğitim sisteminde iyileşme önemli ölçüde öğrenme ve öğretme sürecinin değiştirilmesine bağlıdır ve bu da sistemde yer alan tüm aktörlerin (politikacılar, yöneticiler, öğretmenler, veliler ve öğrenciler gibi) kapsamlı ve uzun soluklu bir çabasını gerektirmektedir.   
Sonuç olarak, eğitim sisteminin yeniden yapılandırılmasında aşağıdaki öneriler dikkate alınmalıdır.
1.      5 Yaş grubu için okul öncesi eğitim zorunlu olmalıdır.  
2.      İlköğretime başlama yaşı 6 yaş (72 ay) olmalıdır.
3.      İlköğretim dokuz yıl olup 6+3 veya 5+4 şeklinde düzenlenmelidir ve ortaöğretim üst düzey akademik eğitim sağlayan 3 yıllık kurum olarak yeniden organize edilmelidir. 
4.      İlköğretimin ikinci kademesinde seçmeli dersler olmalı ancak, her dönem 2 seçmeli dersi geçmeyecek biçimde düzenlenmelidir.
5.      Mesleki eğitim ilköğretimin ikinci yarısından sonraya ötelenmelidir.  
6.      Okullar arasındaki nitelik farklılıklarının giderilmesi gerekmektedir. 
7.      Ortaöğretim kurumları genel liseler, çok amaçlı liseler (mesleki ve teknik eğitimi kapsayan) ve fen liseleri biçiminde üç kategori altında yeniden yapılandırılmalıdır.  
8.      Yükseköğretime geçiş, ilköğretim ve ortaöğretimde niteliği arttırmaya katkıda bulunacak biçimde yeniden düzenlenmelidir.

Saygılarımızla,
ODTÜ-Eğitim Fakültesi
16 Mart 2012

Cumartesi, Mayıs 18, 2019

Ortaöğretimde Uygulanacak Yeni Sistem Hakkında

Merhaba

Sayın bakanımızı dikkatle izledim hala 3M sarmalından çıkamadığımızı düşünüyorum. Açıklanan nedenler ve beklentiler konusunda sunum başarılı olabilir. Ancak, sistemin başarısını sistemde en az hazır olan belirleyecek. Öğrenmede Minimum Yasası yazımı aşağıdaki bağlantıdan okuyabilirsiniz.




Bu sistemin zayıf halkası ne yazık ki öğretmenler olacak, yetersiz oldukları için değil "Yemedikleri peynirin tarifi sorulduğu için". Kimse, suçu öğretmenlere atmasın, onların bu işe hazırlandıkları süreçlerde bu tür sistem için hazırlanmalarına yönelik bir hazırlık yapılmadı ve kendilerini yetiştirmelerine yardımcı olunmadı. Yapıyormuş gibi (dostlar alışverişte görsün, DAG) düzenlenecek olan hizmet içi kurslar yardımıyla bu tür radikal dönüşümlerin olması zor görünüyor. FATİH projesi başladığında görüşümü sormuşlardı eğer öğretmenler hazır olmazsa başarılı olmaz demiş ve bu şekilde uygularsanız proje ne yazık ki FATİHa projesi olur demiştim, zaman kimin haklı olduğunu gösterdi. Umarım bu sefer yanılırım. Bu tür radikal dönüşümlerden önce ÖĞRETMENLERİN bu işe hazır hale getirilmesi gerekir. Bütün sistemi dönüştürmeden önce pilot çalışmaların zaman içinde yaygınlaştırılması başarı şansını artıracaktır.

Not: Ders seçimi için öğrenciler tarafından yapılan gösterim sırasında sayın bakanımız "bu işi yapmak için iyi öğrencileri seçtik, ben yapamazdım gibi bir cümle kurdu umarım doğru değildir, yoksa sistem içindeki öğretmenler de aynı cümleyi kuracak olurlarsa yandı gülüm keten helva"
Saygılarımla

Perşembe, Nisan 04, 2019

Türkiye'nin Kitap Okuma Haritası ve Yerel Seçim Sonuçları

Türkiye'nin Kitap Okuma Haritası ve Yerel Seçim Sonuçları arasında bir ilişki var mı? diye sorup cevabını bulmanız için bir harita paylaşıyorum.


Saygılarımla,


Salı, Nisan 02, 2019

2007'den Başlayarak Yerel Seçimler-Seçmen Davranışı?

Yerel Seçimler ve Seçmen Davranışları arasındaki ilişki hangi fonksiyona daha çok uyar? 2007'den başlayarak 2019'a kadar resimdeki değişim y=sinh(x) fonksiyonuna benziyor mu? 
Beğen
Yorum Yap

Pazartesi, Şubat 04, 2019

Eskimiş kodlarınızı atmayın

HTML5, CSS3 ve JavaScript ile Uygulama Geliştirmeye Devam
(Öğrendiğiniz dili heba etmeden üretici olmak)

Bir zamanlar WEB sayfası olmayana kız vermeyecekler diye millete zorla WEB programlama öğretmeye başlamışlardı, daha sonra mobil uygulama geliştirme modası çıkınca WEB için öğrendiklerimiz çöp oldu gözden düştü :-). İnsan yaşlandıkça inatçı oluyor galiba, ben de bu fikirden yola çıkarak eskimiş kodlarımı kullanarak mobil geliştirici olabilir miyim? diye uğraşırken bir baktım ki birşyler yapıp mobil dükkanlara gönderebiliyorum :-) Eee, o zaman paylaşayım da görelim istedim;

Windows Strore’da (Windows 10 kullanıcıları) aşağıdaki şartları taşıyan makinaları varsa “myozden” diye arama yaptıklarında 5 tane uygulama görecekler.




Yeni olanlar; 
EMUDisEdVideoPlayer (seçenek kutusundaki liste bir "xml" dosyasından geliyor yani istendiğinde sedece bu dosya yenilenerek video içerik değiştirilebiliyor) ve 

CSSAnimationMYO (CSS3 tabanlı animasyonlar, bazen JS yardımı gerekebiliyor) 



Bunların Google Play’de Android olanları da var. Tek kodlama birden fazla platform 😊 ve eski kodlama becerileri.

"Eskimiş kodlarınızı atmayın"

Görüş yazarsanız sevinirim.